Romano (52) heeft in Kampen zijn thuis gevonden: ‘Geen angst meer om onder de brug te moeten zitten’

Na een reeks omzwervingen heeft Romano Bambacht (52) zijn thuis gevonden in Kampen. Sinds deze week woont hij in een gloednieuw appartement waar mensen in woningnood hun leven weer op de rit kunnen krijgen. Dit is zijn verhaal.

Inge Blankvoort 23-09-23, 12:39 Laatste update: 23-09-23, 13:12

,,Zeven jaar geleden kwam ik op straat te staan, na een scheiding. Gelukkig kon ik bij mijn ouders terecht, maar toen ik daar eenmaal woonde, kreeg mijn vader een hartaanval. Hij kwam er weer bovenop, maar ik kon daar niet meer blijven. Ik heb twee kinderen, toen 8 en 5 jaar, met ADHD. In de vakantie zouden ze drie weken bij mij zijn, dat kon mijn vader niet aan.”

,,Ik ben geboren in het Gelderse Haaften. Via antikraak kwam ik in Kampen terecht. Na vijf jaar moest ik weg en kon ik voor anderhalf jaar een andere woning huren. Sinds mei woon ik op het erf van Het 8ste Werk, eerst in een caravan, nu in een appartement. Eindelijk rust, geen angst meer om onder de brug te moeten zitten. Ik bouw inschrijftijd op, zodat ik straks meer kans heb op een huurwoning met meer ruimte voor mijn kinderen. Die slapen, als ze bij mij zijn, op een slaapbank. Tweedehands, in de woonkamer.”

Ik heb nu geen angst meer onder een brug te moeten zitten

Romano Bambacht

,,Ik heb gewerkt in de fruitteelt, in de bouw van tenten, steigers en tribunes. Na een val kreeg ik rugproblemen, waarvoor ik ben afgekeurd. Van het UWV mocht ik een uurtje vrijwilligerswerk per week doen. Ik kon kiezen: bomen snoeien of aan de slag bij Het Lokaal. Ik koos voor het laatste, dan had ik het hele jaar wat te doen, daar zou aanspraak zijn. Dat was ook zo.”

Geluk in een klusje van 10 minuten

,,Daar kwam ik in aanraking met Het 8ste Werk. Sindsdien ben ik veranderd. Ik was iemand die anderen best wilde helpen, maar dan vroeg ik daarvoor wel 10 of 20 euro. Het geeft mij veel meer voldoening als ik iemand kan helpen zonder dat er iets tegenover staat.”

,,Ik zie hoeveel geluk ik een ander breng met een klusje van tien minuten. Ik draag bij aan een zorgzame en duurzame wereld, ik heb geen hulp van professionele hulpverleners meer nodig omdat ik een omgeving heb gevonden waar mensen voor elkaar zorgen en er voor elkaar zijn. Dit is hoe ik wil leven.’’

,,Ik ben zo blij met dit plekje, uitkijkend op de weiland. Elke avond zie ik hier de zon ondergaan. Een plek waar je in alle rust, met mensen om je heen, je problemen kunt oplossen, gun ik iedereen. Ik herinner mij nog goed het eerste half jaar na de scheiding: ik moest mijzelf helemaal terug vinden.”

,,Mensen mogen hier anderhalf jaar blijven, helpen elkaar, met klusjes, met het delen van hun verhaal. Het mag, het moet niet. Voor mij werkt dit. Ik ben een ander mens. Hier denk ik niet alleen aan problemen, ik doe ook leuke dingen. Ja, dit is mijn thuis.’’

Romano Bambacht. © Foto Freddy Schinkel

Het 8ste Werk

Het 8ste Werk is een experimentele woonvorm waar mensen na bijvoorbeeld een scheiding of financiële problemen tijdelijk terecht kunnen voor woonruimte als ze binnen hun eigen netwerk geen oplossing kunnen vinden. Betaalde zorg wordt niet verleend, de plek is een startpunt om het leven weer op de rit te krijgen.

Noaberschap is een belangrijke pijler. Toewijzing van een appartement gaat niet volgens strikte criteria, maar er zijn wel een paar voorwaarden waar bewoners aan moeten voldoen, zoals gereageerd hebben op een woning bij een woningcorporatie.

De belangstelling voor het project is groot, van gemeenten, zorgorganisatie en woningzoekenden. ,,We doen wat we kunnen’’, zegt Gea Overweg, samen met Jaap Boersma initiatiefnemer van Het 8ste Werk. Meer dan tien, twaalf mensen op deze plek moet je niet willen. Dat wordt een systeem op zich.’’ 

De vraag naar appartementen is een signaal van krapte op de woningmarkt. ,,Dat is een gegeven. Het heeft geen zin steeds weer te zeggen dat de overheid iets moet doen. De samenleving kan ook zijn eigen kracht oppakken, met een overheid die initiatieven omarmt en faciliteert zonder ingewikkelde omstandigheden waardoor mensen afhaken.’’ 

Kampen loopt voorop, vindt ze. ,,Al kostte het ons veel doorzettingsvermogen. Op een gegeven moment komt het geloof en krijgt het gun-factor.’’ De appartementen zijn klaar, net als een gezamenlijke ruimte. Er is nog meer te doen. ,,Klaar ben je nooit op zo’n erf’’, aldus Overweg. ,,Met al die mensen ontstaan nieuwe ideeën. Onze dromen worden alleen maar groter.’’